ویروسی به نام رژیم

رژیم آب درمانیرژیم چاقیرژیم درمانیرژیم غذایی سالمرژیم گرفتنرژیم گیاه درمانیرژیم گیاهیرژیم لاغریهرم رژیم غذاییویروسی به نام آنژینویروسی به نام ابولاویروسی به نام ایدزویروسی به نام تبخالویروسی به نام رژیمویروسی به نام سرماخوردگی

ویروسی به نام رژیم

وقتی دخترها رژیم می‌گیرند

ویروسی وجود دارد به نام «رژیم» که واگیردار است، اما درصد زیادی از مواقع فقط دخترها به آن مبتلا می‌شوند. این ویروس مستقیما وارد مغز شده و کل سیستم مغزی شخص مبتلا شونده را به هم می‌ریزد! در این مواقع دخترها از عباراتی نظیر، «ریژیمم»، «دایت دارم»، «من تو رژیمم»، «توام رژیمی؟» و عباراتی شبیه اینها برای بیان وضعیت فعلی‌شان استفاده می‌کنند. (و به این نکته که کلمه «رژیم» از نظر ادبیاتی اسم محسوب می‌‌شود، هم دقت نمی‌کنند. صحیح نیست که بگویند ریژیمم! بهتر است هنگام مبتلا به این ویروس گفته شود من در رژیم هستم!) از این داستان لغت معنی که بگذریم، می‌رویم به لایه‌های زیرین این داستان ریژیم!

از نظر روان‌شناختی دختران علاقه زیادی به انجام‌دادن کارهایی که هم‌جنسان خود انجام می‌دهند، دارند. مثلا وقتی یکی برای لاغرشدن به دکتر تغذیه مراجعه می‌کند، بقیه اطرافیان هم وسوسه می‌شوند که این کار را بکنند و اولین سوال این است که: «چند کیلو کم کردی؟»، «اسم دکترت چیه؟ معروفه؟»، «روزی چند کالری می‌تونی بخوری؟»، «وای سخته، گرسنه‌ات نمی‌شه؟»، «منم خیلی هیکلم برام مهمه، باید یه دکتر برم تا فیت بمونم!»، «من حوصله ورزش ندارما، اصن به نظرم رژیم خیلی بهتر از ورزشه!»، «منم باید رژیم بگیرم، خیلی چاق شدم. از اون ماه 200 گرم اضافه وزن دارم!» و در آخر بعد از پرسیدن تمام سوالات مرتبط با لاغر شدن و غذا و کالری و گرم و این چیزها، یا شماره دکتر موردنظر رد و بدل می‌شود و یا این‌که تشخیص می‌دهند همان رژیم برای آنها هم جواب می‌دهد!

در مرحله بعد، تمام دوستان با همدیگر می‌روند توی رژیم! اگر همکار باشند که دیگر فبهالمراد. از صبح تمام خاطرات خودشان را از روی وزنه رفتن و آب خوردن و این‌که چند گرم کم کردند یا زیاد شدند برای هم تعریف می‌کنند و انواع پیشنهاد برای لاغری: «کرفس و هویج بخور». «آب بخور و دیگه هیچی نخور تا شب!»، «من نون و برنج و روغن و شکر رو حذف کردم، الانم خیلی راضیم از رژیمم!» و سر هر وعده غذایی همه کارشناس این هستند که درباره میزان کالری غذای دیگری نظر دهند و کم‌کم تمام مکالمات روزمره‌شان می‌رود حول غذا و رژیم و سایز و شکر رژیمی و این چیزها! و از آنجایی که هنگامی که دخترها درباره همدیگر نظر می‌دهند، کمتر دیالوگ‌های صادقانه در جریان است، وقتی موضوع اصلی این صحبت‌ها درباره لاغری باشد، تا همدیگر را می‌بینند، می‌گویند: «وای چقدر لاغر شدی». «اصلا آب شدیا!»، «به نظر من که این لباست خیلی تو تنت الان آزاده، قبلا چسب بود!»

و بعد از اتمام این دیالوگ‌ها اعتماد به نفس‌ها به سقف می‌چسبد و همه احساس می‌کنند که با 20 کالری کمتری که خورده‌اند، همه چربی‌ها از بین رفته! و فراموش می‌کنند که یواشکی و دور از چشم دوستانشان خوراکی خوردند و همه‌اش منتظرند که خیلی زود وزنشان به وزن ایده‌آل تبدیل شود!

و باز هم چون از نظر روان‌شناختی دختران علاقه زیادی به همذات‌پنداری با هم‌جنسان خود دارند، بعد از این داستان‌ها هر کسی را می‌بینند که تناسب اندام دارد، خود را در قالب او تصور می‌کنند و آن‌قدر با جدیت این کار را انجام می‌دهند که باورشان می‌شود که خودشان هم همین‌طور هستند!

و آن‌قدر غرق این داستان رژیم می‌شوند که نه از چیزی که می‌خورند لذت می‌برند، نه موقعی که لذت ببرند اطرافیانشان می‌گذارند که آنها لذت ببرند و آن‌قدر تمام فکرشان مشغول حساب گرم و کالری می‌شود که برای فکرکردن به مسائل دیگر گاهی وقت کم می‌آورند!

در یک ترانه فرانسوی پدری احساسش را از داشتن دختر به زیبایی تمام بیان می‌کند و دختر را عقیقی کوچک می‌داند با چشمانی درخشان. موجودی ظریف با پوستی رنگ‌باخته که هدیه‌ای از طرف خداست و جدا که دختر هدیه‌ای است از طرف خالق هستی. اما این عقیق کوچک چرا همیشه رنگ پریده است؟ نکند شما هم یکی از این فرشته‌های رنگ‌باخته را در منزل دارید؟ متاسفانه این رنگ‌پریدگی می‌تواند خبر از کمبود یک عنصر ضروری بدهد به اسم آهن. معمولا دخترهای جوان کمابیش با کمبود آهن مواجه می‌شوند اما یکی از متخصصان تغذیه کشورمان خبری داده است که کمی نگران کننده است. اینکه قریب به نیمی از دختران جوان این کشور با کمبود یا فقر آهن مواجه‌اند و این آمار برای مادران آینده این مرز و بوم رقمی هشداردهنده به شمار می‌آید.

***

وقتی دخترها کار همدیگر را راه نمی‌اندازند!

یک نظریه‌ای وجود دارد که دخترها کار همدیگر را راه نمی‌اندازند و گاهی هم چوب لای چرخ یکدیگر می‌گذارند. البته هنوز ثابت نشده و موارد استثنایی وجود دارد که چون خیلی نادر است، فعلا داخل این نظریه نمی‌آید.

دخترها، مخصوصا در مواردی که هم سن و سال باشند و یا از لحاظی رقیب همدیگر محسوب شوند، حالا چه زیر پوستی باشد چه روی پوستی! معمولا علاقه‌ای به این‌که به یکدیگر صادقانه کمک کنند ندارند، چون این احتمال داد می‌شود که ممکن است شخصی که به او کمک می‌شود پیشرفت کند و از شخص کمک کننده جلو بزند. در این شرایط معمولا یا کمک انجام نمی‌شود و یا به صورت ناقص انجام می‌شود تا کارایی خوبی نداشته باشد.

در اینجا مثال‌هایی می‌زنم تا بهتر متوجه دلایل شکل‌گیری این نظریه شوید:

فرض کنید که یک دختر خانمی تازه وارد دانشگاه شده و کلا هم اطلاعاتی درباره فضای دانشگاه و استادان و بچه‌ها و… ندارد، برای همین از چند تا از دخترهای سال بالاتر درباره این چیزها سوال می‌کند. ظاهر قضیه این است که آنها با دادن یک سری اطلاعات جواب سوالات او را می‌دهند، اما نکته این است که این جواب‌ها تا چه حد مفید و کاربردی است.

خب، در وهله اول میزان درستی این جواب‌ها را می‌توان از روی ظاهر و رفتار فرد سوال‌کننده فهمید. اگر ظاهر و رفتارش طوری باشد که آنها احساس کنند در صورت راهنمایی او، ممکن است خیلی سریع پله‌های ترقی را طی کند و برای جایگاه اجتماعی و تحصیلی آنها در دانشگاه تهدید محسوب شود، در این شرایط جواب‌ها خیلی کلی و به قول معروف از سر بازکنی است، تا حدی که فوت و فنی را که خودشان به آن رسیده‌اند، لو نرود.

ولی اگر احساس خطر نکنند، ممکن است تا حدی او را راهنمایی‌های مفیدی هم بکنند،اما باز هم جانب احتیاط را خوب حفظ می‌کنند، چون دخترها می‌دانند حتی دخترهایی که ظاهرا زمینه پیشرفتشان خیلی مساعد نیست، ممکن است یک شبه از آنها جلو بزنند!

این از محیط علمی. حالا فرض کنید که یک دختر خانم برای یک مصاحبه کاری به جایی مراجعه کند، اگر از بد روزگار کسی که از او مصاحبه می‌کند هم یک خانم باشد، باید این احتمال را بدهد که خیلی شانسی برای پذیرش ندارد و اگر هم پذیرفته شود، تا زمانی که رئیسش خانم باشد و خصوصا هم سن و سال، خیلی امکان پیشرفت و قدرت یافتن برای او فراهم نیست. البته این هم باز یک نظریه‌ای است که همه جا صادق نیست!

این از محیط علمی و کاری، در رانندگی هم که خب خیلی عادی است که دو تا خانم به هم راه ندهند و برای هم بوق ممتد معنادار بزنند! البته دلایل روان‌شناختی این پدیده هنوز به طور کامل کشف نشده است! حتی در موارد جزئی‌تری مثل راهنمایی محل خرید یا آرایشگاه یا دکتر رژیم یا مشاوره ازدواج و غیره هم نمی‌شود خیلی به توصیه‌هایشان اطمینان کرد و اول باید مطمئن شد که منافع مشترکی در کار است یا نه و اگر در کار نبود، توصیه‌ها جای تامل دارد.

***

برای پدر و مادرهای اکنون و آینده

1- پسرم، وقتی از خاطرات کودکی‌ات حرف می‌زنی، با تمام وجود گوش می‌کنم. خاطرات تو جالبند. تو قدیم‌ها را عوض می‌کنی. قدیم‌های تو رنگی است.

2- من در شکل‌گرفتن شخصیت تو نقش زیادی داشته‌ام، ولی با این همه از مشکلات خاص تو که تنها خودت خواهی فهمید، آگاه نیستم. پسرم مرا به خاطر این ناآگاهی ببخش. هیچ پدر و مادری همه چیز را نمی‌داند، روزگار و زمان تو از ما متفاوت است. عزیزم قوی و مهربان باش، مشکلاتت کمتر خواهد بود.

3- پسرم، وقتی می‌ترسی، آرام از کنار دیوار راه می‌روی. شاید من ندانسته تو را ترسانده باشم، ولی قول می‌دهم آن‌قدر جهان را برایت امن کنم تا به هیچ دیواری نزدیک نشوی.

4- خواستی موهایت را بلند کنی، من موافق نبودم، چون هوا گرم بود و تو اذیت می‌شدی. اما حالا که بلند شده است، خیلی به چهره‌ات می‌آید. پسر گُلم روی بعضی چیزها اصرار کن و ایمانت را به قلبت از دست نده. قلب کوچک تو مهربان‌ترین و زیباترین پدیده دنیاست. قلب کوچک تو به خدا نزدیک‌تر است.

5- وقتی مرا به آغوش می‌کشی و فشار می‌دهی، در کمال لذت‌بردن کمی هم می‌ترسم. می‌ترسم از این‌که ناخواسته تو را ترسانده باشم، چون آدم‌ها بعضی وقت‌ها از ترس به هم نزدیک می‌شوند. پسرم هیچ وقت از ترس به کسی نزدیک نشو. ترس پدیده‌ای عذاب‌آور است و بهترین راه برای مقابله با آن، روبه‌روشدن با آن است. وگرنه تا زمانی که از آن دور شوی، به تو نزدیک خواهد شد.

6- وقتی دلت می‌شکند و از من ناراحت می‌شوی، چادر کوچکت را در خانه برپا می‌کنی و به آن پناه می‌بری و هنگامی که مرا به آن دعوت می‌کنی، می‌دانم که مرا بخشیده‌ای. پسرم هیچ‌گاه بی‌اجازه تو وارد چادرت نشده‌ام و نخواهم شد. چادر کوچک تو امن‌ترین خانه دنیاست و قول می‌دهم برای فرداهایت نیز امن‌ترین خانه را بسازم تا مانند چادرت مأمن رویاهایت باشد.

7- نمی‌خواهم هیچ وقت تنهایت بگذارم، اما بسیاری از زیبایی‌های جهان را باید به تنهایی کشف کنی و اگر روزی من در این جهان نبودم، نمی‌خواهم خودت را زحمت بدهی و به دیدن من بیایی. هر جا که بودی قبر یک پدر را پیدا کن و با او راز و نیاز کن و مطمئن باش من حرف‌های تو را خواهم شنید و تلاشم را خواهم کرد. پسرم ما نام‌های متفاوتی داریم. همه پدرها یکی هستند.

8- پسرم در میان عکس‌های کودکی‌ات عکسی هست که تو در آن لخت به آب زده‌ای و در حال خندیدن هستی. آن رودخانه، رودخانه کرج است و تو ساعت‌ها در آب بودی و من و مادرت به هم تکیه داده و خلقتت را شکر می‌کردیم. عزیزم ارتباطت را با آب و خاک و هوا همیشه حفظ کن، آنها نیاکان واقعی ما هستند…

توسط مدیریت سایت درمتفرقه · پاسخ 3035 روز 2 ساعت 36 دقیقه قبل

سوال: 43 پذیرفته شده: 1 ( 2% ) | امتیاز: 867