پاسخ (2)

1. 

   0 votes

   

   با سلام
   دوست گامی بهتره به پزشکی که شما راجراحی کرده است مراجعه داشته باشید و خب ممکنه احتیاج به عمل دویاره باشد و یا اگر پمادی هم لازم باشد طبیعتا خود پزشکی که کار درمان شما را به عهده دارند به شما توضیح خواهند داد و اصلا جای نگرانی وجود ندارد به هر حال امیدوار م موفق باشید و مساله برطرف شود و مشکل خاصی وجود نداشته باشد .
   موفق باشید
   دقت داشته باشید که ممکن است مساله مربوط باشد که به شرایطی که خب کامل به خاطر مراقبت های بعد از عمل باشد که شما توجه نداشید وای خب نوع عمل و علت ان هم اهمیت دارد به هر حال جای نگرانی نیست و با پزشک خود مشورت داشته باشسید

   در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید

   02122689558

   موفق باشید

   

   توسط مشاور · 1583 روز 8 ساعت 52 دقیقه قبل

   اطلاعاتی در دسترس نیست

   پاسخ
2. 

   0 votes

   

   منگوله‌های پوستی زائده‌های گوشتی شایع، اکتسابی و خوش‌خیمی هستند که به شکل گلوله‌های کوچک و نرمی از پوست آویزان می‌شوند. منگوله‌های پوستی زائده‌های بی‌ضرری هستند و تعداد آن‌ها ممکن است از یک تا صدها عدد در هر فرد متغیر باشد. همچنین مردان و زنان به طور مساوی در معرض ابتلاء به منگوله‌های پوستی قرار دارند. چاقی با بروز ‌‌منگوله‌های پوستی ارتباط دارد. اگرچه بعضی از منگوله‌های پوستی ممکن است به طور خود به خود از پوست جدا شده و بیفتند، اما اغلب آن‌ها بعد از آنکه تشکیل شدند برای همیشه باقی می‌مانند. آکروکوردون اصطلاح پزشکی است که برای منگوله‌های پوستی به کار می‌رود.

   منگوله‌های پوستی به شکل زائده‌هایی به رنگ گوشت یا رنگ تیره هستند که از طریق یک ساقه کوچک و باریک از سطح پوست جدا شده و آویزان هستند. بعضی از افراد، این زائده‌های گوشتی را با عنوان “برگه‌های پوست” می‌شناسند.

   فهرست مطالب [پنهانسازی]
   1 منگوله‌های پوستی در چه قسمت‌هایی از بدن به وجود می‌آیند؟
   2 منگوله‌های پوستی بیشتر در چه کسانی به وجود می‌آید؟
   3 منگوله‌های پوستی چه مشکلاتی ایجاد می‌کنند؟
   4 منگوله‌های پوستی چگونه درمان می‌شوند؟4.1 آیا کرم‌های مخصوصی برای رفع منگوله‌های پوستی وجود دارد؟

   5 آیا منگوله‌های پوستی باید برای نمونه‌برداری و آزمایش فرستاده شود؟
   6 آیا منگوله‌های پوستی واژنی هم وجود دارند؟
   7 آیا ممکن است منگوله‌های پوستی بر روی آلت تناسلی یا کیسه بیضه ایجاد شوند؟

   منگوله‌های پوستی در چه قسمت‌هایی از بدن به وجود می‌آیند؟

   ——————————————————————————–

   منگوله‌های پوستی بیشتر در چه کسانی به وجود می‌آید؟

   ——————————————————————————–

   اگر نگوییم که در تمامی جمعیت انسان‌ها، می‌توان گفت در بیش از نیمی از همه آنها، منگوله‌های پوستی در مقطعی از زندگیشان وجود داشته است. اگرچه منگوله‌های پوستی عموماً یک عارضه اکتسابی به شمار می‌روند (یعنی از زمان تولد وجود ندارند، بلکه بعداً به وجود می‌آیند) و در هر کسی ممکن است ظاهر شوند، اما در اغلب افراد این زائده‌ها در دوران بزرگسالی ایجاد می‌شوند. در واقع در سنین میانسالی بیشترین میزان شیوع را دارند و معمولاً تا سن ۶۰ سالگی تعداد آنها بیشتر می‌شود. البته منگوله‌های پوستی ممکن است در کودکان و خردسالان هم به خصوص در زیر بازوها و اطراف گردن به وجود بیاید. منگوله‌های پوستی در افرادی که دچار اضافه وزن هستند، شایع‌تر است.

   بالا رفتن مقدار هورمون‌ها، مانند آنچه که در زمان بارداری اتفاق می‌افتد، ممکن است باعث افزایش تشکیل منگوله‌های پوستی شود، به طوری که این منگوله‌ها در زنان باردار با فراوانی بیشتری دیده می‌شوند. منگوله‌های پوستی کاملاً بی‌ضرر هستند و هیچ نیازی به درمان ندارند، مگر آنکه برای فرد دردسر و زحمت ایجاد کنند. منگوله‌های پوستی که برای زنان باردار دردسرساز می‌شوند را می‌توان در همان دوران بارداری و یا بعد از زایمان به سادگی برداشت. این کار معمولاً توسط یک پزشک متخصص پوست انجام می‌شود.

   هر چند که منگوله‌های پوستی به طور معمول ارتباطی با هیچ بیماری دیگری ندارند، اما به نظر می‌رسد که در دسته‌ای از افراد مبتلا به چاقی، علاوه بر تعداد زیادی منگوله‌های پوستی، یک عارضه پوستی دیگر به نام آکانتوزیس نیگریکانس هم به وجود می‌آید که باعث تیرگی و ضخیم شدن پوست گردن و زیر بغل می‌شود و فرد بیمار را مستعد ابتلاء به عوارض دیگری از جمله چربی و قند بالای خون نیز می‌نماید.

   در پوست انسان ساختارهای زائده‌ای خاص دیگری هم به وجود می‌آید که از نظر ظاهری شبیه به منگوله‌های پوستی هستند، اما در واقع نیستند. گاهی از اوقات ممکن است زائده‌های حاصل از عارضه اکسسوری تراگوس (زائده‌های خوش‌خیمی که در اطراف غضروف جلوی لاله گوش ایجاد می‌شوند) و اکسسوری دیجیت (برجستگی‌های کوچک انگشت مانند در کنار دست) با منگوله‌های پوستی اشتباه گرفته شوند. با انجام آزمایش‌های پاتولوژیکی و نمونه‌برداری از بافت هر زائده گوشتی می‌توان نوع آن را اعم از اینکه منگوله پوستی یا عارضه دیگری باشد، تشخیص داد.

   منگوله‌های پوستی چه مشکلاتی ایجاد می‌کنند؟

   ——————————————————————————–

   به جزء مشکلاتی که از نظر زیبایی ظاهری برای فرد به وجود می‌آید، معمولاً منگوله‌های پوستی هیچ گونه درد یا ناراحتی فیزیکی ایجاد نمی‌کنند. این زائده‌های گوشتی ریزی که بر روی پوست ظاهر می‌شوند، معمولاً وقتی که به طور مکرر تحریک ‌شوند (برای مثال در اثر تماس با یقه لباس یا بیخ کشاله ران) ممکن است علائمی را ایجاد کنند. اما مشکلات زیبایی و ظاهر ناخوشایند آنها مهم‌ترین دلیلی است که افراد مختلف برای برداشتن منگوله‌های پوستی دارند. گاهی ممکن است لازم باشد که یک منگوله پوستی از روی پوست برداشته شود، زیرا به شدت تحریک و قرمز شده و باعث خونریزی یا سیاه شدن پوست و از بین رفتن بافت آن (نکروزه شدن) شده است. گاهی از اوقات هم ممکن است منگوله‌های پوستی در اثر تماس مداوم با لباس‌ها، جواهرات، حیوانات خانگی یا کمربند ایمنی خودرو، حساس و دردناک شوند. اما به طور کلی باید دانست که منگوله‌های پوستی زائده‌های خوش‌خیمی هستند و هیچ گونه احتمال ایجاد سرطان ندارند.

   ممکن است بعضی از اوقات، یک منگوله پوستی بدون آنکه درد و ناراحتی داشته باشد، به خودی خود از پوست جدا شده و بیفتد. این اتفاق معمولاً هنگامی روی می‌دهد که منگوله پوستی به طور مداوم از محل بیخ ساقه خود خمیده شده و باعث مي‌شود که جریان خون به داخل بافت منگوله مختل گردد.

   منگوله‌های پوستی چگونه درمان می‌شوند؟

   ——————————————————————————–

   نکته بسیار مهمی که همواره باید در نظر داشته باشید، آن است که منگوله‌های پوستی در حالت عادی نیازی به درمان ندارند. در واقع اگر این زائده‌های گوشتی مزاحمتی برای شما ایجاد نمی‌کنند، تصمیم منطقی آن است که از درمان آن صرف نظر کنید. اما اگر این منگوله‌های پوستی برای شما دردسرساز شده است، چند روش درمانی خانگی و پزشکی وجود دارد که می‌توانید برای درمان آنها استفاده کنید:
   ■منگوله پوستی را با نیتروژن مایع منجمد کنید.
   ■منگوله پوستی را با درفش الکتریکی یا دستگاه الکترودسیکیشن بسوزانید.
   ■منگوله پوستی را با استفاده از بی‌حسی یا بدون آن، با تیغ ببرید.

   برای برداشتن منگوله‌های پوستی، چندین روش مؤثر وجود دارند که از آن جمله می‌توان به بریدن منگوله با تیغ، منجمد کردن (با استفاده از نیتروژن مایع) و سوزاندن آن (با استفاده از درفش الکتریکی پزشکی که در مطب پزشک انجام می‌شود) اشاره کرد.

   معمولاً منگوله‌های کوچک را می‌توان بدون استفاده از بی‌حسی از پوست جدا کرد، در حالی که قبل از برداشتن زائده‌های بزرگ‌تر ممکن است لازم باشد که از بی‌حسی موضعی (لیدوکائین تزریقی) استفاده شود. برای قسمت‌هایی از پوست که تعداد زیادی منگوله پوستی در آن وجود دارد، بهتر است قبل از عمل از یک کرم بی‌حسی موضعی (کرم بتاکائین LMX 5%) استفاده شود.

   پزشکان متخصص پوست، پزشکان خانواده و پزشکان متخصص داخلی می‌توانند منگوله‌های پوستی را درمان کنند. در بعضی از موارد برای برداشتن زائده‌هایی که خیلی نزدیک به پلک‌ها باشند، لازم است که این کار توسط یک پزشک متخصص چشم انجام شود.

   برای درمان منگوله‌های پوستی چند روش خانگی و خود درمانی هم وجود دارد که از آن جمله بستن بیخ ساقه منگوله پوستی با یک تکه نخ معمولی یا نخ دندان است تا بعد از چند روز این زائده از پوست جدا شده و بیفتد.

   مزیتی که بریدن منگوله پوستی با تیغ دارد، آن است که این زائده بلافاصله برداشته می‌شود و نتایج آن هم به صورت دائمی خواهد بود. اما عیب استفاده از تیغ یا عمل‌های جراحی جزئی برای برداشتن منگوله‌های پوستی آن است که با کمی خونریزی همراه خواهد بود.

   منجمد کردن یا سوزاندن منگوله‌های پوستی هم بعضی خطرات احتمالی از قبیل تغییر رنگ موقت پوست، نیاز به تکرار درمان و ناتوانی در حذف زائده به طور کامل را به دنبال دارد.

   هیچ گونه شواهد علمی برای اینکه بریدن منگوله‌های پوستی سبب زیادتر شدن تعداد آنها خواهد شد، وجود ندارد. با این حال، افرادی وجود دارند که ممکن است بیشتر از دیگران در معرض ابتلاء به منگوله‌های پوستی باشند و هرزگاهی چند زائده جدید در بدن آنها به وجود بیاید. حتی بعضی از بیماران نیاز دارند که به صورت دوره‌ای یعنی هر سال یا هر ۴ سال یک بار برای درمان و حذف منگوله‌های پوستی خود اقدام کنند.

   آیا کرم‌های مخصوصی برای رفع منگوله‌های پوستی وجود دارد؟

   در حال حاضر هیچ نوع کرمی که کارایی آن در رفع منگوله‌های پوستی از نظر پزشکی به اثبات رسیده باشد، وجود ندارد. منگوله‌های پوستی معمولاً با استفاده از روش‌های فیزیکی مانند بریدن با تیغ یا بستن بیخ آن با نخ دندان برداشته می‌شوند، بنابراین استفاده از محصولات تأیید نشده‌ای مانند درماسیل، کرم‌های رفع کننده زگیل، روغن درخت چای، لاک و برق ناخن، خمیر دندان و یا کرم‌های موبر مانند نیت یا نیر، برای رفع منگوله‌های پوستی به هیچ وجه توصیه نمی‌شود. حتی استفاده آزمایشی از این کرم‌های تأیید نشده هم می‌تواند باعث بروز حساسیت پوستی و عوارض جانبی احتمالی گردد.

   آیا منگوله‌های پوستی باید برای نمونه‌برداری و آزمایش فرستاده شود؟

   ——————————————————————————–

   در مورد اغلب منگوله‌های پوستی کوچکی که به طور معمول در افراد مختلف مشاهده می‌شود، نیازی به فرستادن بافت برداشته شده برای آزمایش میکروسکوپی یا بیوپسی وجود ندارد. اما بعضی زائده‌های گوشتی بزرگ و غیر معمولی وجود دارند که ممکن است بعد از برداشتن، به آزمایشگاه یا پزشک پاتولوژیست ارسال شوند تا مورد آزمايش میکروسکوپی قرار گیرند و اطمینان حاصل شود که این بافت‌ها واقعاً یک منگوله پوستی هستند و خطر بیشتری به دنبال نخواهند داشت. همچنین برآمدگی‌های روی پوست که خونریزی پیدا کرده یا ظاهر آنها به سرعت دچار تغییر می‌شود، ممکن است برای آزمایش پاتولوژی به آزمایشگاه ارسال شود. بعضی از عوارض پوستی که در ظاهر شبیه به منگوله‌های پوستی هستند، شامل لکه‌های پوستی خوش‌خیم از قبیل سبورئیک کراتوزیس، خال‌های گوشتی معمولی، زگیل‌ها، نوروفیبروماس‌ها و خال‌های چربی به نام نووس لیپوماتوزوس می‌باشند. همچنین هر چند وجود بافت‌های سرطانی در منگوله‌های پوستی بسیار نادر می‌باشد، اما چند گزارش معدود از سرطانی شدن این بافت‌ها وجود دارد. بعضی از سرطان‌های پوست از قبیل سرطان سلول پایه‌ای، سرطان سلول اسکواموس و ملانومای رنگدانه‌ای می‌توانند به ندرت خواصی شبیه به منگوله‌های پوستی از خود نشان دهند.

   آیا منگوله‌های پوستی واژنی هم وجود دارند؟

   ——————————————————————————–

   اگرچه منگوله‌های پوستی به طور معمول در واژن یا سایر قسمت‌هایی از بدن که سطح آن‌ها با مخاط مرطوب پوشیده شده است، دیده نمی‌شوند اما ممکن است در این قسمت‌های بدن، انواع دیگری از پولیپ‌های خوش‌خیم به وجود بیایند. برای مثال ممکن است پولیپ‌های حساسیتی یا فیبروماس‌های نرم در پوست ناحیه واژن، دهان و مقعد ایجاد شوند. در واقع منگوله‌های پوستی اغلب بر روی پوست‌های خشک مانند گردن، زیر بغل و بیخ کشاله ران به وجود می‌آیند. زگیل‌های تناسلی، زائده‌های گوشتی هستند که به وسیله ویروس HPV و از طریق رابطه جنسی منتقل می‌شوند و در صورت بروز هر گونه زائده گوشتی و گوشت اضافه در ناحیه آلت تناسلی باید به آن مشکوک بود و باید بافت مورد نظر را برای تشخیص زگیل تناسلی مورد بررسی قرار داد.

   منگوله‌های پوستی در موارد نادری ممکن است در بافت خارجی آلت تناسلی مانند لابیا ماژور و لابیا مینور (لب‌های بزرگ و کوچک واژن) به وجود بیایند. البته در هر صورت لازم است که این زائده‌ها برای تشخیص بیماری‌های ویروسی مانند زگیل‌های تناسلی که از طریق رابطه جنسی منتقل می‌شوند، مورد نمونه‌برداری و آزمایش قرار گیرند.

   آیا ممکن است منگوله‌های پوستی بر روی آلت تناسلی یا کیسه بیضه ایجاد شوند؟

   ——————————————————————————–

   منگوله‌های پوستی ممکن است در جایگاه‌های غیر معمولی مانند آلت تناسلی، کیسه بیضه و شکاف نوک آلت تناسلی مردانه نیز به وجود بیایند. البته بافت این گونه از زائده‌ها لازم است برای تشخیص بیماری‌های ویروسی مانند زگیل‌های تناسلی که از طریق رابطه جنسی منتقل می‌شوند، نمونه‌برداری شده و مورد آزمایش قرار گیرد
   تحریک ناحیه‌ٔ تناسلی نشانهٔ چیست؟
   پوست پوست است، چه در صورت یا دست باشد، و چه در اندام‌های تناسلی. پوست ناحیهٔ تناسلی هم دچار همان آزردگی‌ها می‌شود، از واکنش‌های آلرژیائی گرفته تا پوست‌رفتگی و جوش چرکی.

   اما وظایف دستگاه تناسلی شرایطی برای آن پیش می‌آورد که با حالات قسمت‌های دیگر پوست بدن تفاوت دارد. و چون بافت آن بسیار حساس و پر از انتهاهای عصبی است، بثورات کوچکی که ممکن است در جاهای دیگر نادیده گرفته شوند در ناحیهٔ تناسلی آزارنده خواهند شد.
   مثلاً مجرای فولیکو‌ل‌های موی ناحیهٔ تناسلی درست مثل فولیکول‌های موی صورت بسته شده و ایجاد جوش چرکی می‌کند. زگیل‌های تناسلی از طریق نزدیکی منتقل می‌شوند، اما ناشی از همان ویروسی هستند که زگیل‌های دست را به‌وجود می‌آورند. صابون و مواد بهداشتی هم گاهی باعث حساسیت در ناحیه تناسلی می‌شوند، درست مانند آلرژی دست و صورت.

   – درمان تحریک ناحیه تناسلی
   چه باید کرد؟
   آیا جوش اندام تناسلی را هم مانند جوش صورت بچلانیم؟ از همان مواد ضد زگیل دست برای درمان زگیل تناسلی استفاده کنیم؟

   یا چه چیز کورک‌های آن را از بین می‌برد؟
   زگیل را دست‌کم نگیرید. ابتلا به زگیل تناسلی چه به‌صورت تک یا خوشه‌ای با یک تماس جنسی صورت می‌گیرد. زگیل معمولاً بدون درد ممکن است برجسته یا صاف، به رنگ پوست، سفید یا خاکستری و بزرگ یا کوچک باشد. کافی است یکی از ۶۰ نوع ویروس زگیل را دریافت کنید، تمام عمر در بدن می‌ماند و هر آن ممکن است زگیل ظاهر شود.
   خوددرمانی نکنید. زگیل تناسلی را نمی‌توانید با داروهای زگیل دست برطرف کنید.

   این داروها پوست را بیشتر تحریک می‌کنند. زگیل باید پیش از گسترش آن توسط پزشک درمان شود. پزشک معمولاً داروئی موضعی برای درمان زگیل تناسلی تجویز می‌کند، گرچه برخی پزشکان به روش جراحی آن را بر‌می‌دارند.
   زگیل زنان را جدی‌تر بگیرید. زگیل تناسلی مردان جز خطر انتقال به دیگران ناراحتی دیگری ایجاد نمی‌کنند، اما در زنان خطر ایجاد سرطان گردن زهدان را همراه خود دارد. تشخیص آن نیز مشکل‌تر است چون زنان خود متوجه وجود آن نمی‌شوند. به‌همین دلیل باید معاینهٔ سالانه شوند.
   کورک جوش ساده‌ای نیست. کورک دستگاه تناسلی را نباید فشار داد یا دستکاری کرد.
   پمادهای معمولی مصرف نکنید. هیچ‌وقت برای درمان کورک تناسلی از فرآورده‌های پراکسیدبنزویل استفاده نکنید. این ماده ممکن است پوست را تحریک کند.
   درمان را به‌عهدهٔ پزشک بگذارید. پزشک معمولاً آنتی‌بیوتیک مناسب برای کورک تناسلی تجویز می‌کند. شاید نیز کمپرس آب‌گرم را برای سرباز کردن آن توصیه کند.
   مراقب زائده گوشتی باشید. گاهی برآمدگی‌هائی جوش مانند در دستگاه تناسلی دیده می‌شود که نرم‌گوشتی مسری نام دارد. این مجموعهٔ برآمدگی‌های صورتی رنگ، بزاق و نرم در وسط فرو رفته هستند. با اینها مثل جوش صورت رفتار نکنید؛ بسیار مسری هستند؛ به آنها دست نزنید؛ پزشک با عمل جراحی آنها را بر می‌دارد.
   جوش‌ها را سرسری نگیرید. یک التهاب تماسی مزمن پوست می‌تواند به جوش دستگاه تناسلی منجر شود. روش‌های زیر را برای درمان آن به‌کار بگیرید. اما اگر بعد از یک هفته خوب نشد، به‌ پزشک مراجعه کنید. و اگر زخم یا تاولی وجود دارد، از همان اول نزد پزشک بروید.
   علت را بیابید. اگر بثورات ناشی از التهاب تماسی پوست باشد، تنها راه درمان پیدا کردن علت و حذف آن است. اگر لباس زیر تازه‌ای پوشیده‌اید یا مواد شوینده یا صابون جدیدی مصرف کرده‌اید، ممکن است باعث واکنش آلرژیائی ناحیهٔ تناسلی شده باشید. افشانه‌ها و کرم‌های بهداشتی که زنان مصرف می‌کنند گاهی ایجاد جوش می‌کنند.

   کاندوم را عوض کنید. کاندوم‌های لاتکس به‌ندرت باعث ایجاد التهاب تماسی پوست می‌شوند. اما بثورات قرمز خارش‌دار ایجاد می‌کنند. می‌توانید از کاندوم پوست گوسفند استفاده کنید. ولی مراقب باشید، چون فقط کاندوم لاکتس از ابتلا به ویروس ایدز جلوگیری می‌کند.
   مراقب ابتلا به سیفلیس باشد. بیماری آمیزش سیفلیس در مراحل خاصی با بثورات قرمز یا فلسی خود را نشان می‌دهد. اگر مقاربت مشکوکی داشته‌اید، امکان ابتلا به سیفلیس آنقدر مهم هست که نزد پزشک بروید.

   – چه وقت به پزشک مراجعه کنیم؟
   – کهیر یا تغییر رنگ پوست نزدیک اندام‌های تناسلی بیش از یک هفته طول بکشد.
   – برجستگی‌ زگیل مانند یا کورک چربی در اندام‌های تناسلی دیده شود.

   – خارش مهبل نشانهٔ چیست؟
   ناحیه‌ٔ تناسلی انسان معمولاً چند لایه پوشش دارد. بنابراین طبیعی است که گرما و رطوبت جمع شده در آنجا ایجاد خارش کند.
   خارش مهبل نیز می‌تواند ناشی از جمع‌شدن طولانی مدت باکتری‌ها در آن باشد. گرما و رطوبت مهبل محیط بسیار مناسبی برای رشد باکتری‌هاست.
   در واقع این خارش کارت دعوتی است برای عفونت‌ها، از التهاب باکتریائی مهبل گرفته تا عفونت مخمر (کاندیدا آلبیکانس یا مونیلیا) و تریکوموناز.
   گاهی نیز این خارش در اثر حساسیت به مواد شیمیائی صابون، خوشبوکننده، یا رنگ است. خارش مهبل می‌تواند نشانهٔ نزدیک شدن به دوران یائسگی نیز باشد.

   – درمان خارش مهبل
   حمام آب نمک کنید. نیم فنجان نمک معمولی را در یک تشت یا وان آب‌گرم حل کرده و ۱۰ تا ۱۵ دقیقه در آن بنشینید. بگذارید آب نمک داخل مهبل را بشوید. با دو یا سه شب حمام آب نمک انواع ساده‌تر خارش مهبل از بین می‌رود.
   نزدیکی نکنید. تا زمانی که خارش مهبل دارید از رابطهٔ جنسی خودداری کنید. نزدیکی در این هنگام باعث انتقال عامل عفونی و ابتلای مجدد هر دو نفر می‌شود.

   امکان حساسیت را بررسی کنید. خارش ممکن است ناشی از حساسیت به وسایل جلوگیری از آبستنی باشد. این امکان را بررسی کرده و در صورت داشتن آلرژی روش دیگری برای جلوگیری از آبستنی انتخاب کنید. در مورد رفع حساسیت یا انتخاب روش‌های دیگر با پزشک خود مشورت کنید.

   نزد پزشک بروید. برای تعیین نوع عفونت عامل خارش مهبل به پزشک مراجعه کنید. اگر سابقهٔ وجود عفونت مخمر دارید، با علائم آن آشنا هستید و می‌توانید پزشک را در تشخیص و درمان یاری دهید.

   تریکوموناز و عفونت‌های باکتریائی هم با آنتی‌بیوتیک‌های خاص خود درمان می‌شوند. از پزشک بخواهید از نظر وجود ویروس پاپیلوم انسانی شما را کنترل کند. این ویروس که ایجاد زگیل تناسلی می‌کند، از عوامل خارش مهبل است.

   شروع یائسگی را بررسی کنید. اگر به دوران یائسگی نزدیک می‌شوید، برای رفع خارش آن از پزشک کمک بخواهید. درمان جایگزینی هورمون راه خوبی است، ولی اول کرم‌های هورمونی را امتحان کنید.

   خود را با فشار نشوئید. شستن با فشار مهبل نه تنها کمکی به رفع خارش نمی‌کند، بلکه ممکن است با فرستادن مواد عفونی به‌درون گردن زهدان ایجاد بیماری التهابی لگن کند.

   استفاده از پور تالک یا نشاستهٔ ذرت هم درست نیست، چون در دراز مدت ذرات آنها در نزدیکی تخمدان‌ها جمع شده و خطر سرطانی شدن آنها را بالا می‌برد.

   مبارزه با مخمر. در زنانی که زیاد به عفونت مخمر مبتلا می‌شوند، بهترین کار جلوگیری از بروز آن است.

   – خارش ناحیهٔ تناسلی نشانهٔ چیست؟
   اصطکاک و قارچ دو علت عمدهٔ خارش ناحیهٔ تناسلی هستند. مالش پوست باعث ایجاد گرما و عرق شده و لکه‌های حساس، قرمز و خارش‌دار ظاهر می‌شود. افراد چاق و خیلی فعال بیشتر دچار می‌شوند. ناحیهٔ خارش ممکن است به‌صورت لکه‌ای قرمز و کوچک ظاهر شود، اما می‌تواند به التهابی شدید با پوسته‌ریزی یا نقاط حساس و مرطوب در آنجا منجر گردد.
   اگر علت قارچ باشد، خارش و قرمزی به‌تدریج ظاهر می‌شود. لکه‌های پوست فلسی شده با حاشیه‌های مشخص حلقه‌ای هستند. خارش قارچی کشالهٔ ران بیشتر در تابستان روی می‌دهد. قارچ‌ها نواحی گرم و مرطوب را برای رشد انتخاب می‌کنند. اما حتماً ایجاد عفونت قارچی نمی‌کنند.
   خارش ناحیهٔ تناسلی از شپش عانه یا عامل جرب هم می‌‌تواند ناشی شود. در زنان خارش ممکن است اولین علامت عفونت مخمری باشد، مخصوصاً در افرادی که آنتی‌بیوتیک می‌خورند. و در هر دو جنس، خارش شدید و درد شدید ممکن است نشانهٔ تبخالی تناسلی باشد.

   – درمان خارش ناحیهٔ تناسلی
   خارش کشالهٔ ران را به‌سادگی می‌توانید درمان کنید، اما پیش از آنکه ملتهب و احتمالاً عفونی شود. خارش‌های شدیدتر را به پزشک گزارش دهید تا داروئی برای تسکین آن بدهد. در اینجا کارهائی برای رفع خارش، قبل از اینکه مشکلی جدی شود، گفته می‌شود.

   پودر بزنید. برای از بین بردن خارش معمولی کمی پودر نشاستهٔ ذرت بزنید. این پودر زدن سائیدگی پوست را کاهش می‌دهد. پودر تالک هم همین کار را می‌کند، اما زنان باید در استفاده از آن احتیاط کنند، چون استفادهٔ روزانهٔ آن ممکن است گرفتاری‌های دیگر را در پی داشته باشد. گاهی سرطان تخمدان دیده شده است.

   پماد بزنید. کرم‌ها و پمادهای بدون نسخه برای درمان خارش کشالهٔ ران وجود دارد. اما برای درمان دقیق باید عامل آن را بشناسید. سائیدگی ممکن است هنگام استفاده از داروهای ضد قارچ تشدید شود، چون اینها اصطکاک را کم نمی‌کنند.

   پمادهای حاوی اکسیدروی یا هیدروکورتیزون بر خارش کشاله ران در اثر مالش مؤثرند. اما اگر خارش ناشی از قارچ باشد، باید از پمادهای میکونازول یا کلوتریمازول استفاده کرد.
   شستشو را فراموش نکنید. عرق مکان مناسبی برای باکتری‌ها فراهم می‌کند که بعداً باعث تحریک و خارش ناحیهٔ تناسلی می‌شوند. اگر هنگام کار زیاد عرق می‌کنید، بلافاصله بعد از کار حمام کنید. اگر در خارج خانه به حمام می‌روید، با خود لباس تمیز و خشک ببرید.

   تظاهرات پوستی دستگاه تناسلی بیماریهای آمیزشی

   سیفلیس
   پس از یک دوره نهفتگی ۹ تا ۹۰ روزه( بطور متوسط ۳ هفته) در محل تماس اولیه زخمی موسوم به شانکر به وجود می آید.
   معمولا شانکر منفرد است اما میتواند متعدد نیز باشد. محل شایع آن نیز نواحی تناسلی می باشد. ضایعه ابتدا بصورت یک جوش ظاهر میشود که دچار نکروز ایسکمیک شده و زخمی می گردد و پس از آن یک زخم بدون درد ایجاد میکند. حاشیه زخم برجسته
   و نرم و قاعده آن سخت و گرانولر است. ضایعه متموج بوده و در لمس قوام لاستیکی دارد( مانند خم شدن مقوای نازک) و بدون خونریزی میباشد. در این مرحله غدد لتفی ناحیه ای بزرگ شده اند اما بدون درد و غیر چرکی میباشند. شانگر اغلب در مدت ۶-۳ هفته با بجا گذاشتن اسکار بهبود می یابد.

   شانکروئید
   دوره کمون ۱۴-۳ روز است. اولین تظاهر آن بصورت یک جوش کوچک التهابی است که پس از ۳-۲ روز تبدیل به پوسچول شده و بعد زخم میشود. ضایعه حاشیه مشخصی دارد .. متموج نیست و دردناک میباشد.

   لبه های ضایه دچار فرسایش شده و در اطراف آن هاله اریتماتو وجود دارد. نسبت ابتلای مرد به زن, ۱۰ به ۱ بوده و در ۵۰% موارد همراه با لنفادنو پاتی دردناک و یکطرفه اینگواینال می باشد. در ۲۵% موارد لنفادنوپاتی.. چرکی شده و به خارج سر باز میکند.

   گرانولوم اینگواینال
   دوره کمون بیماری ۲۰ هفته تا ۳ ماه میباشد. بیماری بصورت یک جوش ندول یا زخم سفت بر روی ناحیه تناسلی شروع میشود
   و پس از تبدیل به یک زخم سطحی بدون درد و پهن با لبه پیچیده.. دارای قائده ای برجسته تر از سطح پوست متشکل از بافت گرانولاسیون و ملتهب میگردد. سپس زخم به مناطق مجاور گسترش می یابد.

   این زخم محدود به مناطق مرطوب است .ممکن است دهانه گردن رحم هم گرفتار شود. این زخم ها با دستکاری شروع به خونریزی میکنند. و بر خلاف شانکروئید و لنفوم گرانولوم معمولا لنفادنو پاتی اینگواینال ندارند.

   لنفوگرانولوم ونروم
   در مرحله اول پس از یک دوره کمون ۳ تا ۳۰ روزه.. در ناحیه تناسلی جوش کوچک بدون دردی ظاهر میشه که ممکن است
   تبدیل به زخم یا ضایعات تبخال مانند بشه. این مرحله معمولا پس از چند روز بهبود می یابد. در مرحله دوم که ۲ تا ۶ هفته پس از شروع مرحله اول رخ میدهد لنفادنوپاتی دردناک فمورال و اینگواینال ایجاد میشود.

   مشکلات ناحیه تناسلی در مردان :
   آلت مردانه قسمتی از بدن است که آقایان معمولاً حساسیت بیشتری برای محافظت از آن به خرج می دهند. به همین علت، این عضو از بدن نیاز به مراقبت های ویژه دارند. همه ما از اهمیت استفاده از کاندوم در برخی موقعیت های خاص آگاهیم، اما مراقبت صحیح از آن لزوماً به همین جا ختم نمی شود. در این مقاله نکاتی را برایتان عنوان می کنیم که به شما کمک میکنند به بهترین شکل از این عضو مهم نگهداری کنید.

   مراقبت منظم:

   اصلاح
   برای خیلی از مردها، اصلاح و نظافت آلت تناسلی یک بخش ساده از برنامه مراقبتشان است درحالیکه برای خیلی های دیگر، اینکار چیزی جز اذیت و آزار موقت نیست. اصلاح آلت و زدن موهای آن فوایدی دارد، اما در عین حال این اصلاح کردن ها و واکس زدن ها معایبی هم دارد که همان موقع خود را نشان نمی دهد:

   فواید:
   -ارتقاء نظافت/کاهش رطوبت

   -تحریک کننده بودن از نظر جنسی

   -بالا بردن حساسیت حین نزدیکی

   -تسهیل معاینه پوست

   -بزرگتر جلوه دادن آلت

   معایب:
   -خسته کننده

   -واکس زدن (دردآور)

   -(واکس زدن) گران و پرهزینه

   -می تواند منجر به ایجاد جراحت شود

   -می تواند منجر به پیدایش عفونت جدید یا پخش عفونت های قبلی شود.

   برای خیلی از خانم ها، آلت مردانه اصلاح شده و واکس زده شده بسیار تحریک کننده است. اما در عین حال باید بدانید که هم اصلاح کردن و هم واکس زدن هر دو می تواند منجر به ایجاد جراحت یا التهاب فولیکول های موهای آلت شده و عفونت های ویروسی مثل تبخال تناسلی یا molluscum contagiosum (نوعی بیماری پوستی که در آن برآمدگی های مدوری روی پوست ایجاد می شود که محتوی ماده نیمه مایع یا خمیری هستند) را پخش می کنند. حتی ایجاد عفونت های باکتریایی مثل استافیلوکوک مقاوم دربرابر متیسیلین نیز با استفاده از تیغ های اصلاح مرتبط شناخته شده است. همه اینها با مراقبت صحیح از آلت تناقض دارد.

   اگر ترجیح می دهید که آلت تناسلیتان را اصلاح نکنید و فقط با قیچی یا ماشین ریش تراش موهای آن را کوتاه کنید، مطمئن تر است. اما اگر ترجیح می دهید که موهای آنرا اصلاح کنید، بهتر است از چه وسیله ای استفاده کنید؟ استفاده از یک تیغ ریش تراشی ساده با کرم یا صابون اصلاح و بعد از آن استفاده از لوسیون افترشیو مرطوب کننده یا آب نمک گرم بهترین است. از ریش تراش های برقی و مواد شیمیایی برای برداشتن موها به هیچ عنوان استفاده نکنید. و آخر اینکه، شاید دوست داشته باشید که بعد از اصلاح آنرا واکس هم بزنید. اشکالی ندارد فقط یادتان باشد که اینکار هم گران است وهم دردآور.

   شستشو
   آلت تناسلی، عضو بسیار حساسی است، و طی همه مراحل مراقبتی باید این نکته را خوب به خاطر داشته باشید. بنا به دلایلی عجیب، خیلی از مردها فکر میکنند که برای تمیز کردن آلت تناسلی خود باید آن را حسابی با آب و صابون بسابند تا تمیز شود. اما بهتر است بدانید که شستشو ساده با آب گرم و درصورت لزوم یک صابون ملایم برای این منظور کافی است. مردانی که ختنه نکرده اند باید پوست ختنه گاه را عقب برده و سر آت تناسلی را فقط با آب گرم، بدون صابون، شستشو دهند. حتماً پس از شستشو این محل را خوب خشک کنید.

   هم شستشوی زیاد و هم شستشوی کم موجب بروز بالانیت (التهاب سر آلت تناسلی) می شود. اگر احساس ناراحتی در این قسمت کردید، از مصرف صابون های عطردار یا ژل ها و مایع های شستشوی بدن خودداری کنید و به جای آن از آب نمک استفاده کنید. پوشیدن لباس جدید یا پودر لباسشویی جدید هم ممکن است موجب بروز ناراحتی شود. اگر این ناراحتی ادامه پیدا کرد، حتماً به پزشک مراجعه کنید.

   معاینه خود
   مردها، مخصوصاً وقتی از نظر جنسی فعال باشند، باید به طور منظم آلت تناسلی خود را معاینه کنند تا وجود سرطان بیضه یا عفونت هایی که از طریق رابطه جنسی منتقل می شود را تشخیص دهند. اما چند وقت یکبار باید اینکار صورت گیرد؟ هیچ قانون خاصی برای آن وجود ندارد، اما یکبار در ماه به نظر کافی می رسد.

   برای معاینه آلت تناسلی برای بررسی سرطان بیضه، توصیه های زیر را در نظر داشته باشید:

   یکبار در ماه، پس از حمام:
   -هر دو بیضه را تک تک بررسی کنید.
   -با هر دو دست، بیضه را بین شصت ها و انگشتانتان گرفته و آرام آن را بغلتانید.
   -وجود هرگونه غده سفت یا برآمدگی را بررسی کنید و آنرا از نظر تغییر اندازه، شکل یا همسانی بررسی کنید.
   -اپیدیدیم (قسمتی از مجرای منوی که در پشت بیضه قرار دارد و به وسیله مجاری باریکی به آن مربوط است) یا رگ های خونی و طناب اسپرماتیک را با غده سرطانی اشتباه نگیرید.
   -معاینه آلت تناسلی نه تنها به تشخیص غدد سرطانی کمک می کند بلکه راه خوبی برای تشخیص عفونت ها و بیماری هایی است که از طریق جنسی منتقل می شوند.

   چراغ قرمزها
   چراغ قرمزهای زیادی برای بیماری هایی که از نظر جنسی منتقل می شوند وجود دارد. از اینرو، در معاینات خود خوب دقت کنید و بدانید که برخی از این بیماری ها، مثل کلامیدیه، می توانند هیچ نشانه و علامتی نداشته باشند. در چنین مواردی، باید با شریک جنسی خود، رک و واضح گفتگو کنید. اگر وی به چنین بیماری هایی مبتلا شود، ممکن است شما بدون اینکه بدانید این بیماری را به او منتقل کرده باشید.

   در زیر به برخی از علائم و نشانه های این نوع بیماری ها اشاره میکنیم:
   -خارج شدن ترشحاتی از آلت تناسلی: این ترشح می تواند غلیظ و زردرنگ یا رقیق و خیلی روشن باشد.

   -تغییر بو یا رنگ مایع منی

   -وجود خون در مایع منی یا ادرار (رنگ تیره)

   -احساس درد هنگام ادرار یا انزال

   -احساس درد در ناحیه لگن

   -زخم های سفلیسی (زخم های قرمز رنگ بدون درد) بر روی ناحیه دستگاه تناسلی، مقعد، زبان.

   -برآمدگی هایی رنگ گوشت یا قرمز رنگ، جوش یا زخم روی آلت تناسلی که ممکن است خارش داشته باشد یا نداشته باشد.

   -ایجاد زگیل یا برآمدگی های مشابه به رنگ گوشت روی ناحیه تناسلی.

   علاوه بر این، بسیار از بیماری هایی که از طریق رابطه جنسی منتقل می شوند، به ویژه عفونت های ویروسی مثل HIV یا تبخال، علائمی شبه علائم آنفولانزا دارند که می توانند جزء علائم اولیه این بیماری های به حساب آیند. اگر در هفته های بعد از یک رابطه جنسی که در آن مراقبت های لازم را در نظر نگرفته بوده اید، متوجه گلودرد، تورم غدد، تب یا درد بدن شدید، بهتر است برای اطمینان تحت آزمایش قرار گیرید.

   و آخر اینکه، اگر چیزی غیرعادی مشاهده کردید، نترسید. جوش های مروارید شکل دور دیواره سر آت جای نگرانی ندارد. به همین ترتیب، جوش یا ناراحتی های ایجاد شده بخاطر اصلاح کاملاً طبیعی هستند. اگر اطمینان ندارید، بهترین کار این است که قبل از هر چیز به پزشک مراجعه کنید تا ببینید که چه چیز نرمال است و چه چیز غیرطبیعی است. صبر کردن بدترین کاری است که می توانید انجام دهید. یادتان باشد: همه مردها آلت تناسلی دارند. پس اگر به چیزی شک کردید حتماً به پزشک مراجعه کنید.

   

   توسط مشاور · 1583 روز 8 ساعت 45 دقیقه قبل

   اطلاعاتی در دسترس نیست

   پاسخ